Updates +++
4 years ago
Showing posts with label Tag.... Show all posts
Showing posts with label Tag.... Show all posts
Q..(၁) သင္႔ဘေလာ႔ေလးကို ဘယ္အခ်ိန္ကစျပီး တည္ေထာင္ခဲ႔ပါသလဲ? ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ခဲ႔ရသလဲ ?
A...ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ့ကို 11.11.2011 ေန႔ကစျပီး ျပဳလုပ္ခဲ့တာပါ...! ဒီဘေလာ့ေလးမလုပ္ခင္ အျခားဘေလာ့ေလး(3)ခု လုပ္ခဲ့ေသးတယ္...! စိတ္ၾကိဳက္မေတြ႔လို႔ ျဖတ္ျပစ္ခဲ့တယ္...! ဆရာ ညီလင္းဆက္ ေရးထားတဲ့ How to make myanmar blog ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးဖက္ျပီး လုပ္မွပဲ အဆင္ေျပသြားတယ္...! အနက္ေရာင္ template ေလးလုပ္ထားတဲ့ အခ်ိန္က setting ပိုင္းမွာ ျပႆနာနည္းနည္းေလးရွိလို႔ ကိုစြယ္စံုက်မ္း ကူညီေပးခဲ့ဘူးတယ္...! အခု template ေလးျပာင္းထားမွ နည္းနည္းစိတ္တိုင္းက်သလိုျဖစ္မိိတယ္...!
Q..(၂) ဘေလာ႔ကို ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင္႔ တည္ေထာင္ျဖစ္ခဲ႔သလဲ ?
A.. ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ရဲ႕ထြက္ေပါက္ေလးဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး...! ကၽြန္ေတာ္ ေနတဲ့ ဒူဘိုင္းမွာ အရမ္းပူတယ္ ပိတ္ရက္ဆိုရင္လည္း အျပင္မသြားခ်င္ဘူး ဘေလာ့ထဲမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းျပီး အိမ္ကိုလြမ္းတဲ့ စိတ္ေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ေနတဲ့သေဘားပါ..! ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိမ္ေလးကို ေရာက္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အသံုးလိုတဲ့ Software ေတြရွိရင္ ယူသြားလိုု႔ရေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ တင္ေပးထားတာပါ...!
Q..(၃) သင္ သင္႔ရဲ႕ဘေလာ႔ေလးအေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္ထိ ရည္မွန္းထားသလဲ …
ဘယ္ေလာက္ထိ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားသလဲ ?
A..ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ေလးေပၚမွာ ရည္မွန္းခ်က္ရယ္လို႔ေတာ့ မရွိပါဘူး...! ဘေလာ့ေလးေပၚမွာ အရမ္းကို ျမတ္နိဳးတန္ဖိုးထားတာေတာ့ အမွန္ပဲ...! ကြန္ပ်ဴတာကို စဖြင့္တာနဲ႔ ဘေလာ့ကို အရင္ဆံုးဖြင့္တာပဲ Mail ေတာင္ေနာက္မွ ဖြင့္တာ ဘေလာ့ေပၚမွာသံေယားဇဥ္ ၾကီးတာေလ...!
Q..(၄) သင္႔ဘေလာ႔ေလး ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ႔ဖူးပါသလား ?
A.. ဘေလာ့ကေတာ့ တစ္ခါမွ မေပ်ာက္ဖူးေသးပါ...! Software ေတြ Upload လုပ္တဲ့ လင့္ေတြကေတာ့ ပ်က္ဖူးတယ္...! လင့္ေတြပ်က္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းစိတ္ညစ္ခဲ့တယ္...! ဒါေၾကာင့္ အခု လင့္ေတြ Upload လုပ္ရင္ တစ္ခုထဲမလုပ္ေတာ့ဘူး နည္းနည္းလည္သြားျပီ ဟဲ..ဟဲ..!
Q.. (၅) ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႔အခ်ိန္တုန္းက သင္ ဘယ္ေလာက္ထိ ခံစားခဲ႔ရဖူးလဲ … ?
မေပ်ာက္ဆံုးေသးသူဆိုရင္လည္း အကယ္၍ သင္႔ဘေလာ႔ေလး ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ႔မယ္ဆိုရင္ သင္ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ … ?
A.. အရမ္းခံစားရမွာေပါ့...!ေမးရက္လိုက္ ကိုေႏြလ ရယ္...! အခုလိုေမးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တပ္ကုန္းျပန္ေရာက္မွ ေျမအိုးမွီးရွည္ လိုက္ေၾကြးေနာ္...!အခုတစ္ေလား Hack တဲ့ အေၾကာင္းေတြၾကားေနရေတာ့ ဘေလာ့ကို ေဆးရုံတင္မလို႔ လုပ္ေနတယ္...! ေဆးခန္းေတာ့ အျမဲတမ္းျပျဖစ္တယ္...!
" အမွတ္တရ တဂ္ထားတဲ့ ညီေလးေႏြလ...ဆရာေလး သမီးစံ " ႏွင့္သူငယ္ခ်င္းအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕အေပါင္းႏွင့္ျပည့္စံုျပီး အလြမ္းမ်ားႏွင့္ ကင္းေဝးပါေစ...!
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမ်ားျဖင့္ျပည့္စံုပါေစ...!
5000 တန္ SIM CARD (တဂ္ပို႔စ္) ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေရးရမွာ မရဲဘူးျဖစ္ေနတယ္....!ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ ကၽြန္ေတာ္ ဂဃနဏ မသိလို႔ပါပဲ...! ဘေလာ့သူငယ္ခ်င္း အားလံုးလည္း ေရးေနတယ္ CNN သတင္းေထာက္ "သမီးစံ..." ကလည္း TAG ထားတယ္...!ေနာက္ျပီး တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အျမင္ခ်င္း ဖလွယ္တဲ့ အေနျဖင့္ ေရးလိုက္တာပါ...! ေအာက္မွာ "ေအာင္ေအာင္..."ရဲ႕အျမင္ေလး တင္ျပေပးထားပါတယ္....
1...ယခု ဆက္သြယ္ေရးက ခ်ထားေပးမယ့္ ႏွစ္သိန္း၀န္းက်င္ဖုန္းကို တန္ဖိုးနည္းဖုန္းလို႔ သင္ၿမင္ပါသလား?
အခုခ်ထားေပးတဲ့ ႏွစ္သိန္းဆိုတာ အရင္တုန္းကနဲ႔စာရင္ သက္သာတယ္လို႔ ဆိုလို႔ရပါျပီ....!လူဆိုတာကေတာ့ အလကားရေလ ေက်နပ္ေလပါပဲ...!တန္ဖိုးနည္းတာမ်ားတာထက္ေခၚလိုက္ရင္ "လူၾကီးမင္း.."ရန္ကကင္းေဝးတယ္ဆိုရင္ ေက်နပ္ပါတယ္...!
2.. ငါးေထာင္တန္ဖုန္းေပၚလာေစဖို႔ စေတကာကပ္ၿခင္းနဲ႔ တီရွပ္မ်ား ၿပဳလုပ္ၿခင္းအေပၚ သင္ဘယ္လိုျမင္ မိပါသလဲ?
SIM CARD ကိုအေၾကာင္းျပျပီး ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ရွာေနတာဆိုရင္ေတာ့ အားမေပးပါ...!အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ လိုလားလို႔လုပ္တာဆိုရင္ေတာ့ ေနားေနာ္ လိုပဲ အတိုင္းထက္အလြန္ပဲေပါ့...!သူမ်ားေအာ္လို႔လိုက္မေအာ္ေစခ်င္ဘူး...! လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္...!ၾကိဳးစားထားသမွ် အရာထင္ေအာင္လို႔ပါ...!
3.. ငါးေထာင္တန္ဖုန္းေပၚလာေစဖို႔ စုေပါင္းလက္မွတ္ထုိးၿပီး လႊတ္ေတာ္ကိုတင္ၿပၿခင္းအေပၚ သင္ဘယ္လိုၿမင္မိပါသလဲ?
ဒီလိုလုပ္တာ ထိေရာက္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္...!အားေပးပါတယ္...!
4.. ငါးေထာင္တန္ဖုန္းမ်ား ေပၚေပါက္လာေစဖို႔ သင့္အေနနဲ႔ ႀကိဳဆိုပါသလား?
ေအာ္...ေမးစရာလိုလားဗ်ာ...!သတင္းၾကားရတာေတာင္ ေပ်ာ္ေနမိတာ အမွန္ပါ...!ဒါေပမဲ့ ဖုန္းေတာ့ပါတယ္ ေျပားလို႔မရရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလည္း...!
5..ငါးေထာင္တန္ဖုန္းအေပၚ သင့္အျမင္ေလး တစ္ပိုဒ္ေလာက္ခ်ေရးေပးပါ။
5000 တန္ SIM CARD အေၾကာင္းကိုၾကားေနတာေတာ့ ၾကာပါျပီ...!သတင္းစျပီးဖတ္လိုက္ရတဲ့ေန႔ကဆိုရင္ အရမ္းကိုဝမ္းသာမိတာအမွန္ပါ...! စျပီးအေကာင္ထည္ ေဖာ္မဲ့ "ေရႊျပည္တံခြန္ကုမၸဏီ" ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္...! သူတို႔ေျပားတာေတာ့ အမိန္႔ရတာနဲ႔ ၆လအတြင္း ရန္ကုန္နဲ႔ ဧရာ၀တီမွာ အရင္ျဖန္႔ေ၀မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္ျဖစ္နိဳင္ပါ့မလား..!နည္းပညာပိုင္းအတြက္ ျမန္မာျပည္မွာအမ်ားၾကီး လိုေသးတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္...!အေကာင္ထည္ ေဖာ္ေတာ့မယ္ဆိုတာနဲ႔ တာဝါတိုင္ေထာင္ရုံနဲ႔ မျပီးေတာ့ဘူး...!ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ ေနရာတကာမွာ မိုးၾကိဳးလႊဲေတြ တပ္ဆင္ဖို႔လိုလာျပီ...!
ကၽြန္ေတာ္တို႔နိဳင္ငံထက္ စီးပြားေရးမွာ အဆင္ေျပေနတဲ့ ထိုင္းမွာေတာင္ ေနရာတစ္ကာမွာ မိုးၾကိဳးလႊဲမတပ္ဆင္နိဳင္ေသးဘူး...!ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္လိုလုပ္မလည္း...!ေက်းရြာေတြမွာ ဖုန္းေတာ့ ရွိပါရဲ႕ လွ်က္စစ္မီးမရွိရင္ ဘာနဲ႔သြားျပီး အားျဖည့္မလည္း...?အခုလက္ရွိသံုးေနတဲ့ CDMA & GSM အျခားဖုန္းေတြေတာင္ ေခၚရတယ္ အဆင္မေျပဘူး...!ေခၚရျပန္ေတာ့လည္း "ဟ လို..ဟ လို "နဲ႔ 5မိနစ္ေလာက္ကုန္သြားတယ္...! 5000 တန္ဖုန္းသာ ေပၚလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မေတြးရဲေတာ့ဘူး...!ဖုန္းကိုခါးမွာခ်ိတ္ျပီး သီခ်င္းပဲနားေထာင္တာေပါ့...!
ကၽြန္ေတာ္အျမင္ေတာ့ တန္ဖိုးနည္းဖုန္း ေပၚတာထက္ အခုလက္ရွိသံုးေနတဲ့ လိုင္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းေလးျဖစ္ေစခ်င္တယ္...!ေလွကားမ်ားလိုပဲ တစ္ထစ္ျခင္း တက္သြားတာ အေကာင္းဆံုးလို႔ ယူဆမိတယ္...!
နိဂုံးခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ 5000တန္ SIM CARD လည္းအျမန္ဆံုး အေကာင္ထည္ေဖာ္နိဳင္ျပီးနိဳင္ငံတစ္ကာနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းနိဳင္ေသာ ေခတ္မွီဖြင့္ျဖိဳးတိုးတက္တဲ့အမိျမန္မာနိဳင္ငံေတာ္ၾကီး အျမန္ဆံုးျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတြေတာင္းရင္း....
စိတ္ထဲရွိတာ ေရးလိုက္ပါသည္.... မွားတာမ်ားရွိရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ပါ...ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမ်ားျဖင့္ျပည့္စံုပါေစ...!
ေလးစားလွ်က္*****အိမ္လြမ္းသူ
ကၽြန္ေတာ္ "ဘ၀ရဲ႕အမွတ္တရေန႔စြဲမ်ား (Tag)..." ပို႔စ္ေလးကို ဘယ္ကေနဘယ္လိုစေရးရမွန္းေတာင္မသိဘူး...။ဘေလာ့ဂါ "သမီးစံ..." က အမွတ္တရ တဂ္ထားေတာ့ မေရးတက္ေရးတက္နဲ႔ ေရးလိုက္ပါတယ္...။စာေရးတာ အဆက္ဆတ္ မရွိရင္လည္း သီးခံျပီးေတာ့ ဖတ္ေပးသြားပါလို႔ ေျပားပါရေစ...။
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ အမွတ္တရေလး စတာကေတာ့ ေအာင္ေအာင္ ေက်ာင္းစေနတဲ့ အရြယ္ကေပ့ါ ေဖေဖႏွင့္ေမေမ ကိုစျပီးခြဲရတဲ့အခ်ိန္ေလးပါ...။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ အသက္က 4ႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္...။ ေအာင္ေအာင္ ရင္ထဲမွာ အရမ္းကို ေဖာ္မျပနိဳင္ေအာင္ ခံစားရပါတယ္...။
ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ေဖေဖႏွင့္ေမေမ ကေနျပည္ေတာ္မွာေနတာပါ...။ေအာင္ေအာင္ ကိုယ္အဘိုး၊အဘြားေတြရွိတဲ့ ေတာင္သာျမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းတက္ခိုင္းပါတယ္...။ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အသက္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ မိဘေတြႏွင့္ ခြဲရေတာ့ အရမ္းကို ခံစားရပါတယ္..။အဲဒီေန႔ေလးကို အခုခ်ိန္ထိေတြးမိတိုင္း အရမ္းကိုခံစားရတဲ့ အမွတ္တရေန႔ေလးပါ..။
ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းစေနလို႔ သူငယ္တန္းေက်ာင္းသားေလးဘဝမွာ အခုခ်ိန္ထိ ေမ့လို႔မရတာေလးကေတာ့ ဆရာမက ကၾကီး၊ခေခြးေရးခိုင္းပါတယ္...။အဲဒီအထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွၾကိဳးစားျပီးေရးလို႔မရတာက "တသံလင္းခ်ိတ္" ဆိုတဲ့ အကၡရာေလးပါပဲ..။ဘယ္လိုေရးေရး အဆင္မေျပဘူးဗ်ာ...!ဒါ'ေၾကာင့္ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္ကို မုန္႔စားေက်ာင္းေပးမသြားဘူးဗ်ာ...။အဲဒီအခ်ိန္က ဆရာမကို အရမ္းစိတ္ဆိုးတယ္ ေနာင္အခ်ိန္က်မွ ဆရာရဲ႕ေက်းဇူးကိုနားလည္လာတယ္ အရမ္းကိုေက်းဇူးတင္မိတယ္..။"ဋ ..."ဒီအကၡရာေလးကိုျမင္တိုင္း ဆရာရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကို အျမဲတမ္း သတိရေနတဲ့ အမွတ္တရေလးပါပဲ..။
1996.. ခုႏွစ္ကၽြန္ေတာ္ 5 တန္းေက်ာင္းသား ဘဝက ေက်ာင္းမွာေဘားလံုးလက္ေရြစင္ေလးပါ(ၾကံဳတုန္းၾကြားတာေနာ္..) အကန္ေကာင္းလို႔ လက္ၾကိဳး ခဲ့ရတယ္...။ ေအာင္ေအာင္လက္ေလးက နည္းနည္းေလးေကာက္သြားတယ္...။ယခုအခ်ိန္ထိ လက္ေလးကို ၾကည့္တိုင္း အဲ့ဒီေန႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မရတဲ့ အမွတ္တရေလးပါဘဲ...။
ေအာင္ေအာင္ ေက်ာင္းသားဘဝမွာ အတူတြဲလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ယာက္ရွိတယ္..။ရယ္စရာေလး ေျပားျပမယ္ မွတ္မွတ္ရရ 7 တန္းႏွစ္က အပတ္စဥ္စာေမးပြဲေျဖတယ္...။တစ္ပါတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ျမန္မာစာ ဆရာမက သူ႔ဘာသာမွာ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုေျဖတယ္ဆိုတာ ေျပားျပပါတယ္...။ဆရာမေျပားျပေတာ့မွာသိေတာ့ ေအာင္ေအာင္တို႔ 2 ေယာက္ ေနစရာေနရာမရွိေတာ့ဘူး...။ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့...
သူငယ္ခ်င္းေရးထားတာက ျမန္မာ
သဒၵါမွာ..." ၾကိယာ ဆိုေသာ ပုဒ္ကိုေျဖဆိုပါ..."ေမးခြန္းမွာ သူေျဖပံုက..."ကား ကိရိယာ၊ရထား ကိရိယာႏွင့္ဆိုင္ကယ္ ကိရိယာ တို႔ျဖစ္ပါသည္တဲ့"...။ကၽြန္ေတာ္က "နာမ္းစား ဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း...ေမးခြန္းမွာ ေျဖထားတာက "ဓညင္း သီး စားတဲ့ သူကို နာမ္းစားဟုေခၚသည္..."လိုေျဖထားတယ္...။ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို အတန္းေရွ့မွာ ေခၚျပီးရုိတ္တယ္...။ေနာက္ျပီးတစ္ေက်ာင္းလံုုးလည္း နာမည္ကိုၾကီးသြားတာပဲ..။ယခုအခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းမွာျမန္မာ သဒၵါသင္ရင္ ေျပားေနဆဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေၾကာင္းေတြ..။ယခုအခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းမွ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ေတြ႔တိုင္း ျပန္ေျပားျဖစ္တဲ့ ဘဝရဲ႕အမွတ္တရအေၾကာင္းေလးပါပဲ...။(မွတ္ခ်က္။ ။ေက်ာင္းအျမဲတမ္းလစ္တဲ့သူပါ)
ဒီလိုနဲ႔ 10 တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာ ဆရာဆံုးမခဲ့တဲ့ စကားေလးေတြ ရွိခဲ့တယ္...။ ဆရာေျပားတာက......
"မင္းဘယ္အရာမဆို ေကာင္းတာေရား မေကာင္းတာေရား အကုန္လုပ္ၾကည့္ပါ မင္းစိတ္ထဲမွာ မေကာင္းဘူးထင္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ပါနဲ႕
သူမ်ားေျပားမွ သိတာထက္ ကိုယ့္ကိုသိေအာင္ၾကိဳးစားပါ ကိုယ့္ကိုသိတဲ့ အရာဟာ ဘယ္ေတာ့မွေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး..."
"အရာရာကို မလုပ္ခင္ထဲက ၾကိဳတင္ျပီးစဥ္းစားပါ ၊ ေတြးေတားထားပါ ၊ခ်င့္ခ်ိန္ပါ ၊
ျဖစ္သြားျပီးမွ ဒါ့ေၾကာင့္လို႕ဆိုတာကို မျဖစ္ေစလိုပါ.."
"အရာရာကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ေတာ့မယ္ဆိုရင္
ရႈ႕ေထာင့္မ်ိဳးစံုမွ ၾကည့္ျပီး ဆံုးျဖတ္ပါ..."
ဒီစကားေလးေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ဘယ္လိုမွေမ့လို႔မရတဲ့ ဘဝရဲ႕ အမွတ္တရေလးေတြပါပဲ...။
 |
| သူေလးပါပဲ.... |
2005 ရဲ႕တစ္ေန႔ေသာ အခ်ိန္ေလးကို ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့လို႔ရမွာမွာ မဟုတ္ပါဘူး...။သူ႔ဆီက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းကို ၾကားရလို႔ပါပဲ...။ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွေမ့လို႔ မရတဲ့ ဘဝရဲ႕အမွတ္တရေလးပါပဲ...။ (လူတိုင္းကိုခ်စ္တဲ့သူဆီက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားေလးကို ၾကားရတဲ့ ေန႕ကိုဘယ္လိုမွေမ့လို႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္...)
15.6.2005 ေန႕သူႏွင့္ခ်စ္သူျဖစ္ျပီး 1လရွိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေလးရွားကိုထြက္ခဲ့တယ္...။သူငိုလိုက္တာ အေနာ့္စိတ္ေတြလည္း အရမ္းကိုခံစားခံရတယ္...။ခ်စ္သူကိုထားခဲ့ျပီး အေဝးကိုထြက္လာရတဲ့ေန႔ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဘဝရဲ႕အမွတ္တရေန႔ေလးပါပဲ...။
ကၽြန္ေတာ္ 5.5.2008 ေန႔မွာ မေလးကေန ျပန္လာတယ္...။ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာေတာ့ ခ်စ္သူရဲ႕အျပံဳးေလးကိုျမင္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရင္ထဲမွာ ေျပားမျပတက္ေအာင္ကို ခံစားခဲ့ရတယ္...။အဲဒီေန႔က သူေျပားလိုက္တဲ့ စကားေလး...
"ကိုကိုရယ္ အရမ္းလြမ္းတာပဲ...သဲေလ ကိုကို ကိုယ္ ရင္ထဲကေနျပီးလွိဳက္ေနေအာင္ ခ်စ္တယ္တဲ့..."
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အမွတ္တရ ေန႔ေလးပါ..။
13.8.2010
ကၽြန္ေတာ္ဒုတိရအၾကိမ္ ခ်စ္သူကိုထားျပီး အေဝး(ဒူဘိုင္း..)ကိုထြက္လာျပန္ျပီ..။သူငိုျပီး ကၽြန္ေတာ့္ ကိုေျပားတယ္ ေနာက္တစ္ခါ သူကိုထားခဲ့ျပီး ဘယ္မွမသြားေစခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့..။သူ႕ရင္ထဲမွာ အရမ္းကိုခံစားေနရတယ္လို႔ေျပားတယ္...။ကၽြန္ေတာ့္ဘဝမွာ ခြဲခြာျခင္းေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားသလို ျဖစ္ေနတယ္..။ဘယ္ေတာ့မွ လြတ္ေျမွာက္မွာလည္း မသိဘူးဗ်ာ..။
ေနာက္ထပ္ဘဝရဲ႕အမွတ္တရေတြ ဘယ္လိုေတြ႔ၾကံဳရမလည္းဆိုတာေတြးေတားရင္းျဖင့္...။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမ်ားျဖင့္ျပည့္စံုပါေစ......!
